Mythos Murano
In een nieuw gecreëerde expositieruimte van onze glascollectie worden voortaan jaarlijks wisselende thematentoonstellingen getoond. Ten eerste is er de mythe van Murano: al 700 jaar lang is het kleine lagune-eiland Murano, vlakbij Venetië, het toonbeeld van grote glaskunst. Hier worden oude gebruiken van het glasmaken bewaard en geheimen van nieuwe kleuren en productiemethoden bewaakt. De laatste grote bloeitijd was van 1920 tot 1970, waaruit de mythe van Murano nog steeds voortleeft. Het kunstpaleis beschikt over een uitgebreide collectie uit deze periode, waaruit 135 topwerken worden gepresenteerd.
Sinds de 13e eeuw heeft Venetië zich ontwikkeld tot de wereldhoofdstad van de glaskunst. De beste grondstoffen waren in de haven- en handelsmetropool beschikbaar en maakten de productie van nieuwe glassoorten mogelijk. In de competitie in een kleine ruimte en gedurende vele generaties ontwikkelde zich een niveau van expertise in het omgaan met de glasblazerspijp dat nergens anders werd geëvenaard.
Na 500 jaar van ups en downs vond er in de 19e eeuw een nieuw vertrek plaats. De werkplaatsen van de Italiaanse advocaat en ondernemer Antonio Salviati brachten nieuw leven in de glasproductie en Murano herwon zijn reputatie in de jaren 1870. Het succes was slechts van korte duur, want sinds circa 1890 beantwoordde het Italiaanse glas, gebaseerd op historische modellen, niet meer aan de hedendaagse smaak. De aansluiting op moderne stromingen in de toegepaste kunst werd tussen 1921 en 1925 tot stand gebracht met de oprichting van een nieuw glasbedrijf door de Venetiaanse kunsthandelaar Giacomo Cappellin en de Milanese advocaat Paolo Venini. Hun producten nemen vormen aan uit het verleden en ogen toch tijdloos modern.
Na de Tweede Wereldoorlog ontstond er een jonge generatie ontwerpers. Ze brachten nieuwe ideeën naar Murano met hun liefde voor het experimenteren met Italiaans design. Buitenlandse handelshuizen, bijvoorbeeld in Frankrijk en de Verenigde Staten, hadden aanzienlijke invloed en zorgden via hun reguliere bestellingen voor de werking van de productiefaciliteiten. Een overheersend product uit de ateliers is de vaas, die een utilitair karakter heeft en tegelijkertijd als een zelfstandig kunstwerk kan worden beschouwd. De stap naar de vrije artistieke beeldhouwkunst werd slechts zelden gezet. De Venetiaanse kunstenaars Livio Seguso en Luciano Vistosi vormen de opmerkelijke uitzonderingen met hun werken die afwijken van de vatvorm van de vaas. Met hun fascinatie voor het materiaal glas zetten kunstenaars van over de hele wereld, zoals de beeldhouwer Tony Cragg, hun ideeën nu om in glas op Murano. Er zijn inmiddels in veel landen workshops die met kunstenaars werken. Maar de ‘Mythe van Murano’ trekt nog steeds mensen naar Venetië.
Conservator: Dedo von Kerssenbrock-Krosigk, Kunstpalast
Voor openingstijden en route, kijk op: www.kunstpalast.de
